Vandaag is muzikale globetrotter Dijf Sanders, David voor de vrienden, te gast in De Luisterkamer.
David heeft een bijzondere kijk op muziek en heeft zoals hij zelf zegt een mind bending selectie platen meegebracht. Muziek die aan je oren trekt, muziek als synthese van emotie en ego.
We vragen ons af waarom de brandstapel ooit uit de mode is geraakt en hebben het over zomervakanties op de camping van Jean-Michel Jarre, 6-packs onder je ogen en de maakbaarheid van muziek.
We drinken Boulvardiers terwijl we naar een handgemaakt Japans waterorgel luisteren en filosoferen over het stilzetten van de tijd om alleen in je bubbel te zijn en iets moois te beleven of te maken, iets waar we vandaag de dag steeds minder in slagen.
Dit is De Luisterkamer van Dijf Sanders
Bij elke aflevering van De Luisterkamer hoort ook een cocktail, voor globetrotter Dijf maak ik een variant op de geliefde Negroni: een Boulvardier, losjes vertaald een ‘man-van-de-wereld’ net zoals mijn Dijf zelf!
De Cocktail voor Dijf
Dit heb je nodig:
45ml bourbon zoals Maker’s Mark
30ml Campari
30ml zoete vermouth zoals Carpano Antica Formula
orange twist
een rocks glas
Zo maak je hem:
Doe alle ingrediënten in een mix glas met veel ijs
Roer 30 seconden goed door elkaar
Strain in een rocks glas met verse ijsblokjes
Fijn om te weten:
De Boulevardier cocktail werd gemaakt door Erskine Gwynne, de uitgever van het tijdschrift voor expats uit de jaren 20 in Parijs genaamd… "Boulevardier". De drank werd populair nadat deze was opgenomen in het boek "Barflies and Cocktails" van Harry MacElhone uit 1927.
Door gebruik te maken van whiskey, sweet vermout en Campari, is de Boulevardier gewoon een variatie op de klassieke en geliefde Negroni. Toch is er een heel helder verschil in smaak tussen de twee cocktails. Terwijl de op gin gebaseerde Negroni fris en opwekkend is, is de op whiskey gebaseerde Boulevardier rijk en verwarmend. Terwijl de Negroni vraagt om zijn ingrediënten in gelijke delen, heeft dit recept (zoals vele anderen) de whiskey in een iets hogere verhouding, waardoor het beter tegen de bittere Campari en de rijke, kruidige vermout op kan.
Roer ze allemaal samen met ijs, garneer met een sinaasappeltwist, en neem jezelf mee terug naar het Parijs van de jaren 1920.
De Luisterkamer van Dijf
De Selectie van Dijf
The Raincoats - Odyshape
1981 - Rough Trade
Britse post-punk band. Actief in de jaren: 1977-1984, 1993-heden.
De originele line-up van de Raincoats bestond uit Gina Birch op bas, Ana Da Silva op gitaar, Vicky Aspinall op tweede gitaar/viool & Palmolive (Paloma Romero), die net uit de Slits vertrokken was, op drums. Palmolive verliet de band kort na de release van hun eerste album in 1979 en werd vervangen door Ingrid Weiss.
De band ging uit elkaar in 1984 na het uitbrengen van drie studioalbums, maar kwam in 1994 weer bij elkaar vanwege hernieuwde interesse in hen. (Hun originele albums werden in 1993 heruitgegeven met liner notes van Kurt Cobain & Kim Gordon.) Nieuwe bandleden Anne Wood & Heather Dunn vervingen Vicky Aspinall & Ingrid Weiss om een nieuwe EP en een album (Looking in the Shadows) op te nemen
Kurt Cobain was fan
Robert Wyatt speelt mee op een aantal tracks
Stilistisch gezien een radicale afwijking van het eerste album van de band, met een diverse reeks instrumenten zoals de shruti box, balophone, shehnai en kalimba, die ze oppikten in tweedehandswinkels en rommelmarkten vonden of meebrachten uit New York na hun tournee van 1980
Verwerkte invloeden van etnische fieldrecordings en muzikanten zoals Ornette Coleman, en wisselde vaak van instrumentale rollen om de arrangementen te verfrissen
De album cover is gebaseerd op het schilderij Peasant Woman van de Russische kunstenaar Kazimir Malevich
Verder luisteren:
Autechre - Oversteps
2010 - Warp Records
Brits electronica duo: Rob Brown en Sean Booth uit Manchester, begonnen in 1987
beïnvloed door stijlen zoals jaren 80 electro en hip hop, de muziek van Autechre is gedurende hun carrière geëvolueerd van vroege, melodische techno opnames naar latere werken die vaak als abstract en experimenteel worden beschouwd, met complexe compositie en weinig stilistische conventies
ken ze vooral van Amber uit 1994 dat een meer ambient plaat was
hebben een bijzondere manier van samenwerken: Booth en Brown nemen tracks samen op, maar in aparte studio's met identieke software en apparatuur. Het proces, zoals Booth in een interview uit 2020 met de New York Times beschrijft, houdt in dat de een een track naar de ander stuurt, die terug wordt gestuurd met revisies voordat deze als voltooid wordt beschouwd. Brown merkt op dat, hoewel ze "anders handelen, we soms proberen hetzelfde doel te bereiken, maar met sterk uiteenlopende benaderingen (aangezien) we er echt van genieten dat we het grootste deel van de tijd op dezelfde pagina zitten
gebruiken een uitgebreide collectie van digitale en analoge synths en drumcomputers en naar het schijnt ook militaire apparatuur
music that sounds like it designed itself, with audio fractals that change constantly like living organisms
Drowned by sound zei over het album "initially still seems as imposing as an abandoned warehouse surrounded by nine feet of razor wire", but "does have entry points for the casual listener”
FUJI||||||||||TA (藤|||||||||||田) is een geluidskunstenaar die in Japan woont.
Hij creëert zijn unieke geluidskunst en muziek die verschillende natuurlijke fenomenen bevat die reageren op zijn interesse in het willen horen van ongehoorde geluiden en geluiden.
Heeft zijn eigen water orgel gemaakt
FUJI||||||||||TA - Iki
1966 - Microfon
Verder luisteren:
Verder luisteren:
Clark - Playground in a Lake
2021 - Deutsche Grammophon
Bij het beschrijven van dergelijke verwerking heeft hij gezegd: "Wat ik meestal doe is gewoon zoveel mogelijk dingen door elkaar gooien, totdat alles in elkaar overloopt en alle omringende delen
elke album van Clark klinkt anders
Verder luisteren:
Jean Michelle Jarre - Zoolook
1984 - Polydor
24 augustus 1948, Lyon, Frankrijk, componist van elektronische muziek
zoon van Maurice Jarre, een componist van filmmuziek, die de muziek heeft geschreven voor films als Lawrence Of Arabia en Dr. Zhivago
bekend om zijn spectaculaire buitenconcerten met zijn muziek, die laserdisplays en vuurwerk bevatten
drie concerten in het Guinness Book of Records verschenen vanwege hun grote publiek
in 1979 op Place de la concorde → 1.000.000 toeschouwers
in 1997 in Moskou → 3.500.000 toeschouwers
heeft ooit een album gemaakt, ‘Musique pour supermarchés’ met een oplage van slechts één exemplaar, dat werd geveild om geld in te zamelen voor Franse kunstenaars
werkte in 1986 samen met NASA: astronaut Ronald McNair zou het saxofoon stuk van Jarre's stuk Rendez-Vous VI spelen terwijl hij in een baan rond de Space Shuttle Challenger was. Het zou het eerste stuk muziek zijn dat in de ruimte werd opgenomen, voor het album Rendez-Vous maar de Challenger-ramp van 28 januari 1986 werd het stuk opgenomen met een andere saxofonist, hernoemd naar Ron's piece en het album opgedragen aan de zeven Challenger-astronauten
Zoolook is zijn 7de album
Veel van de muziek is opgebouwd uit samples van zang en spraak in 25 verschillende talen opgenomen en bewerkt in de Fairlight CMI (Computer Music Instrument uit 1979, de eerste 8 bit digitale sampler
Sommige van de vocals zijn opgenomen tijdens de reizen van Jean-Michel, terwijl anderen het resultaat zijn van zijn werk met de Franse etnoloog, Xavier Bellanger, die tijdens zijn reizen "een grote verzameling tapes" opnam
Aphex Twin - I care because you do
1995 - Warp Records
The Knife - Shaking the habitual
2013 - Brille Records
derde album van Richard D. James
de cover is een zelfportret → de volgende Aphex Twin albums zouden vaker zijn grijzend gezicht op de cover hebben
veel titels van de plaat zijn anagrams van zijn naam of van Aphex Twin
het laatste album dat hij met analoog materiaal maakte, daarna is hij overgeschakeld op digitale productie
volgens sommige recensenten hield dit album het midden tussen Phillip Glass en Wu-Tang Clan
a shotgun wedding of analogue rave and ambient porridge
Zweeds duo gevestigd in Stockholm, bestaande uit de broers en zussen Karin Dreijer en Olof Dreijer
actief van 1999 tot 2014, dit was hun laatste plaat
Karin Dreijer ging daarna solo verder als Fever Ray
ze gingen nooit naar award shows en droegen vaak maskers